10 Vragen voor de avontuurlijke reizigers @roadbunnies

Vrouwelijk Soloreizen ligt al een tijdje op ieders lippen en is al lang meer dan een vluchtige trend. Voor hun 3k volgers (vanaf november 2021) delen Sophia en Madeleine van @roadbunnies spannende momenten over reizen en hun intieme vriendschap. Daarbij laten ze zien hoe je solo reizen aanpakt - pak je koffers en ga op pad voor een wilde rit!                                                                     

Madeleine en Sophia kunnen niet reizen zonder hun Helga. Ze gaan één keer per maand op ontdekkingstocht door Europa in hun Skoda Fabia. Op Instagram delen de twee hun indrukken en ervaringen, zonder ervoor terug te deinzen om zichzelf op de hak te nemen. Een geweldig amusementsprogramma dat we graag volgen.

In het voorjaar van 2022 gaat het avontuur de volgende ronde in. Helga zal thuis moeten blijven, maar TripLegend zal er voor het eerst zijn als Madeleine naar Kirgizië gaat. Ze won het ticket voor deze reis in onze laatste wedstrijd. Ter gelegenheid daarvan hebben de meiden van @roadbunnies de tijd genomen voor een exclusief interview terwijl ze met Helga naar Frankrijk trekken om nieuwe en oude hoekjes te herontdekken. De kou trotserend en uitgerust met dikke jassen en mutsen, stralen ze - een prachtige reactie die ons eens te meer de open en warme aard van @roadbunnies toont.

Vandaag nemen we een kijkje achter de schermen van @roadbunnies in 10 vragen.

Jullie twee komen over als heel oprechte en leuke meiden, lezers zouden zeker meer over jullie willen weten! Waarom vertellen jullie ons niet iets over jullie zelf?

Wij zijn Sophia en Madeleine. Een jaar geleden begonnen we road trips te maken in Sophia's auto, die we Helga noemen. We hebben door heel Duitsland gereisd en dit jaar waren we ook op tournee in de Balkan. We reden van Keulen en Düsseldorf naar Albanië. We doen zulke uitstapjes één keer per maand in het weekend. In de zomer kan het ook een reis van 2 weken zijn. Dat is wat we het liefste doen, dat is wat ons compleet maakt.

Helga is een Skoda Fabia, die ik (Sophia) vijf jaar geleden kocht. Niemand had toen kunnen vermoeden dat ze uiteindelijk een microkampeerder zou worden. Uiteindelijk bepaalde onze vriendschap de koers. We woonden een tijdje niet samen en zagen elkaar zelden. Terwijl anderen hun vrienden ontmoeten voor koffie, gingen wij samen op stedentrip. Soms in Praag, soms in Majorca of waar we maar wilden. Op een gegeven moment kwam ik in Düsseldorf te wonen en Madeleine in Keulen. Eindelijk waren we dichter bij elkaar. En zo zijn we begonnen met 'road tripping'. Op onze eerste reis naar Nederland, ontdekten we dat Helga een heel goede slaapplaats is.

Hoe kwam het dat je samen met Helga ging reizen?

Vorig jaar besloten we spontaan om een roadtrip door Frankrijk te maken en leenden we speciaal voor deze trip een Ford Tourneo Custom. We hebben een matras achterin gelegd en de stoelen verwijderd. Na 8 dagen rond de kust, beseften we dat kamperen helemaal ons ding is. Niemand had dat van ons verwacht, zeker onze ouders niet. Maar dat is waarom we zeiden: OK, laten we gaan kamperen in Holland. We waren nog niet eens klaar met opzetten toen we werden verrast door een zware storm. Madeleine werd letterlijk weggespoeld, inclusief haar tent. Alles was nat, echt - alles! Het was ons al snel duidelijk dat kamperen hier niet ging werken. Maar koppig als we zijn, konden we het ons niet veroorloven om terug te gaan. Dus maakten we het ons gemakkelijk in Helga. Het was niet de beste nacht, maar we hebben gedeeltelijk goed geslapen. Nu moesten we alleen nog het hele ding perfectioneren. We leerden gewoon iets nieuws op elke road trip.

Hoe lang kennen jullie elkaar al en hoe is het gekomen dat jullie vrienden zijn geworden?

We reizen al 5 jaar samen. In 2016 deden we kinderentertainment op Mallorca en leerden we elkaar heel goed kennen. Ik (Sophia) kwam bij het team. We woonden daar ook samen. Uiteindelijk deelden we een flat als koppel en ieder had zijn kamer. Maar na ongeveer 2 weken verhuisde ik mijn bed naar Madeleine's kamer en schoven we de bedden tegen elkaar zodat we niet alleen hoefden te slapen. Tenzij er een ziek was, dan duwden we ze een beetje uit elkaar zodat we het niet opliepen. We zaten 24 uur per dag bovenop elkaar. Zelfs als de familie kwam, kwam de andere altijd mee. Zo is de vriendschap ontstaan, en het werkt nu al 5 jaar.

Wordt het soms een beetje benauwd en vermoeiend in Helga?

We hadden het er laatst over en realiseerden ons dat we in deze vijf jaar vriendschap nog nooit op elkaar hebben gebeten of zelfs maar ruzie hebben gemaakt. Het ding is, denk ik, dat we hetzelfde zijn in de dingen die we denken. Wij hebben ook dezelfde mening. Soms hoeven we niet eens met elkaar te praten. We zijn allebei net zo in vriendschap, we reageren altijd op elkaar. Zelfs als we in het begin denken dat het idee niet zo geweldig is, gaan we er toch in op en beseffen we aan het eind dat het misschien wel goed was of beseffen we samen dat het idee stom is.

Als je de hele dag in de auto zit, krijg je dan wel eens ruzie? Heeft u tips voor onze TripLegends om dit te voorkomen?

Ik denk dat het ook gewoon superbelangrijk is om er altijd voor te zorgen dat het goed gaat met de ander, wat de ander te zeggen heeft en om altijd naar beide meningen te luisteren. Communicatie is het allerbelangrijkste, dus als je ergens zorgen over hebt, moet je dat zeker uitpraten. Dat deden we altijd zodra er iets gebeurde.

Je bent nu ook op pad met Helga, kun je me daar kort iets over vertellen?

Eigenlijk wilden we dit (Frankrijk) al heel lang doen, maar vanwege Corona mochten we niet naar Frankrijk, of liever gezegd de aantallen waren deels te hoog voor ons. Nu is het wat rustiger. Daarom besloten wij spontaan om van vrijdag tot zondagavond de Noordelijke Vogezen te verkennen, een heel bijzonder natuurgebied in Noord-Frankrijk. Er zijn veel kastelen, geweldige bossen en verbazingwekkende rotsen.

We zijn gisteren naar beneden gereden, wat natuurlijk een absolute mislukking was. Toen we vanmorgen met zonsopgang naar het kasteel wilden gaan, beseften we dat we daar al geweest waren en pas halverwege omgedraaid waren omdat het te donker was. Op dat moment dachten we: 'Er is hier geen kasteel'. Wel, vandaag in het licht realiseerden we ons dat er hier inderdaad een is en dat die ook heel mooi is. Maar de reis eindigt hier niet. (Sophia en Madeleine zouden graag gaan wandelen, naar de erwtenrotsen, zonsondergangen bekijken en Luxemburg verkennen).

Jullie twee maken een zeer onafhankelijke en sterke indruk op mij. Helaas wordt vrouwen vaak verteld dat ze extra voorzichtig moeten zijn op reis. Bent u al met dergelijke vooroordelen geconfronteerd en zo ja, hoe reageert u daarop?

Helaas horen we dat super vaak. Vooral omdat we graag in de Balkan reizen. Maar we zijn ook twee vrouwen die graag Arabische landen verkennen, dus dat krijgen we echt vaak te horen. Ik bedoel uitspraken als: 'Ben je niet bang? Het is gevaarlijk om in de auto te slapen'. In principe vind ik dat een beetje moeilijk. Natuurlijk zijn dit zorgen die misschien ook belangrijk zijn. Je moet er over nadenken of wat je doet gevaarlijk is of niet. Het probleem is, denk ik, dat alleen omdat ik een vrouw ben, het super moeilijk is om te zeggen dat het gevaarlijk voor je is. Veel vrouwen schrikken hiervan, en uiteindelijk durven ze niet meer te reizen. In principe maakt het de criminelen niet uit in welke auto ze inbreken en beroven. Daarom vinden wij dat je alles zelf moet proberen en je niet door anderen moet laten vertellen wat je moet doen. De Balkan was een droom, de mensen waren super aardig en sommigen van hen wisten zelfs dat we ergens alleen sliepen. Niemand heeft ingebroken in de auto. Het waren allemaal super gastvrije mensen, het was een droom. Soms heb ik een groter probleem in Duitsland als ik over straat loop. We vinden het gewoon jammer dat je je als vrouw altijd zorgen moet maken.

Zou u zeggen dat uw manier van reizen door Europa u helpt om duurzamer te reizen?

We hebben dit jaar nog geen vlucht genomen, maar we weten ook dat het duurzamer zou zijn om met de trein te reizen. Maar we moeten eerlijk zijn en toegeven dat het allesbehalve gemakkelijk is om onze gewenste routes volledig via het spoorwegnet te plannen. Daarom beweren wij dat onze manier duurzamer is dan die van anderen. We zorgen er ook voor dat we veel zelf koken met regionale producten. We hebben het ook niet in plastic verpakt en hebben altijd onze eigen fles bij ons. Plastic flessen heb je toch niet nodig, wij vullen liever ons eigen water.

Duurzaam reizen is voor ons en onder kampeerders een plek achterlaten zoals je hem gevonden hebt of zelfs nog mooier! Voor ons is het belangrijk om plaatsen zo mooi te laten als je ze wilt zien. Dat je altijd rotzooi meeneemt, soms niet eens je eigen. Dat je niet over landweggetjes rijdt, maar alleen langs de kant of op de wegen die bij hen horen. Dat hoort ook bij het aspect duurzaam reizen: dat je aandacht hebt voor het milieu en de omgeving.

Ook cultureel - heeft u lokale voordelen van het reizen met de auto? Zo ja, wat zijn ze?

Ongelooflijk veel. We ontbijten graag in de auto en laten de kofferbak open. Dan hebben we vaak de situatie gehad dat mensen gewoon met hun campingstoeltjes gingen zitten, wat cool is. Maar we leren ook veel van mensen in het algemeen. In de Balkan bijvoorbeeld, leggen de mensen kleurrijke handdoeken over hun auto's om de zon buiten te houden. Dat maakte zo'n verschil! Dat was absoluut geweldig voor ons. Een keer konden we met Helga een berg niet op en toen moest iemand ons helpen en Helga naar boven rijden.

We hebben ook zoveel geleerd. Toen we in Albanië waren, bijvoorbeeld, hingen er veel knuffels aan de huizen. Daar waren we super verbaasd over, maar toen leerden we dat de knuffels ons beschermen tegen het boze oog.

Madeleine, je hebt onze wedstrijd naar Kirgizië gewonnen. Hoe kwam je erbij om je kandidaat te stellen en hoe bereid je je voor op de reis?

Dat was een totaal toeval. Een van mijn favoriete fotografen was in Kyrgyzstan en ik zag de foto's. Het viel me op hoe ongelooflijk mooi dit land is en dat ik er graag alleen heen zou gaan. Vanaf dat moment, zei ik dat ik er absoluut heen moest. Mijn oude flatgenoot is geboren in Bishkek en bevestigde altijd de schoonheid van het land. Maar ik ben er tot nu toe niet geweest omdat ik niet zoveel tijd had. Maar ik wilde er volgend jaar echt bij zijn voor mijn verjaardag. Mijn verjaardag is nu een week na de reis. Dat is cool. Toen ik het bericht zag dat ik gewonnen had, wist ik dat het een teken was! Om eerlijk te zijn, was ik al vergeten dat ik had meegedaan. Ik had Sophia toen ook verteld dat ik commentaar had gegeven, maar het is me weer ontschoten.

Ik kijk het meest uit naar de tweede of derde dag. Het bouwen van de yurt en dat met de adelaar. Het is gewoon een ervaring die ik nooit zo zou kunnen hebben. Met de plaatselijke gids hoop ik dingen te zien die ik normaal niet zou kunnen zien, of inzichten te krijgen die als gewone toerist niet mogelijk zouden zijn. Gewoon om een dieper inzicht in de cultuur te krijgen. Ik kijk ook uit naar de verschillen tussen de hoofdstad en dan hoe het op het platteland zal zijn.