Ambassadeursinterview: 11 vragen aan Lizzy

In ons nieuwe interview ontmoeten we Lizzy, die in mei met ons meereist naar Jordanië als de volgende TripLegend Ambassadeur. Op @flossys_wonderland kun je haar reis volgen op Instagram. Hier vertelt ze ons meer over wat ze het liefste doet aan reizen, over oog-openende ervaringen en een spannend verhaal over een vergissing in Costa Rica.

Hallo Lizzy, we zijn blij dat we je kunnen voorstellen als nieuwe TripLegend Ambassadeur! Je verhaal is heel indrukwekkend en vergt moed. Voor onze reis eindelijk begint, willen we je graag voorstellen aan onze avontuurlijke gemeenschap.

Tegenwoordig bestaat een groot deel van je leven uit reisblogs. Maar hoe is het allemaal begonnen?

Ik begon mijn Instagram account tijdens de eerste lockdown, ik denk in mei 2020, dus je zou kunnen zeggen dat ik veel tijd heb gehad! Ik begon het account oorspronkelijk omdat ik dat jaar een reis plande en een plaats wilde om al mijn herinneringen vast te leggen - speciaal voor mijn familie en vrienden, zodat ze op de hoogte konden blijven van de uitstapjes en ik een mooi klein visueel dagboek kon hebben van alles wat ik deed, of van de herinneringen die ik maakte. Je zou kunnen zeggen dat ik een beetje verslaafd raakte aan creativiteit - ik hield vooral van fotobewerking en bracht uren door in Lightroom met het maken van voorinstellingen en het spelen met kleurtonen.

Ik volgde ook een cursus fotografie om mijn vaardigheden te verbeteren. Toen begon alles om te draaien, ik bereikte een groter publiek en begon volgers te krijgen. Ik bracht vele uren in de avonduren door met het bedenken van ideeën en het samenstellen van foto's uit mijn archief. Ik vroeg mijn favoriete auteurs om raad, bekeek talloze Youtube video's en bestudeerde accounts die ik op een dag wilde evenaren. Ik concentreerde me ook veel op het opbouwen van een gemeenschap van mensen die regelmatig mijn berichten lazen en er interactie mee hadden (en ik zou hetzelfde voor hen doen), en ik genoot van dat alles! Ik had het gevoel dat ik mijn passie gevonden had.

In de loop van het jaar bouwde ik een Instagram en TikTok account op en breidde mijn fotografische vaardigheden uit. Tijdens 2021 begon ik hotels te benaderen en te vragen of ze geïnteresseerd zouden zijn in mijn fotografiediensten. Binnen slechts 6 maanden bouwde ik een portfolio van hotel-samenwerkingen op en bezocht ik bijna 10 hotels over de hele wereld. Toen lanceerde ik mijn website en de rest is geschiedenis!

Je blog is betrekkelijk nieuw en bewijst dat je het nog steeds kunt maken als reisblogger. Welk advies heb je voor mensen die deze stap nog niet gezet hebben?

Ik denk dat als je van reisbloggen een full-time baan wilt maken of er geld mee wilt verdienen, je erin moet zitten omdat je het leuk vindt om te creëren en met anderen om te gaan, niet omdat je hoopt op een dag veel geld te verdienen of gratis te reizen. Ik stak er duizenden uren werk in voordat ik enige financiële stimulans zag. Je moet er dus echt plezier in hebben om actief, creatief en toegewijd aan de zaak bezig te zijn. Een paar tips die ik zou geven voor het succes van een sociale media account zouden zijn:

• Besteed wat tijd om na te denken over de werkelijke waarde die je mensen via je account biedt. Wat kun je doen om mensen te helpen? Wat is je doel? Waarom zou iemand je willen volgen? Welke inzichten heb je die uniek of ongewoon zijn en die mensen nuttig zouden vinden? Tegenwoordig is het niet meer genoeg om alleen maar een geweldige fotograaf te zijn of zoiets. Mensen willen een reden om je pagina te bezoeken en je te volgen, en ze moeten een reden hebben om te blijven en geïnteresseerd te zijn in je inhoud.

• Als je eenmaal weet welke waarde je toevoegt, moet je je richten op het verbeteren van je creatieve vaardigheden - of het nu gaat om foto's, video's of schrijven. Ik heb een fotografiecursus gevolgd, mijn videovaardigheden bijgespijkerd, geprobeerd te leren van mijn favoriete auteurs en mijn vaardigheden zoveel mogelijk uit te bouwen. Ik leer en verbeter mijn vaardigheden nog elke dag!

• Neem de tijd om je gemeenschap op te bouwen en er interactie mee te hebben. Het is het belangrijkste aspect van je sociale media, en met een sterke gemeenschap zul je geweldige resultaten zien. Beantwoord elke reactie, elke DM, ga de interactie aan met nieuwe mensen, laat attente reacties achter op het werk van anderen om te laten zien dat je de tijd genomen hebt om hun werk te lezen en dat het je aanspreekt. Ik heb via Instagram geweldige mensen ontmoet met wie ik nu in het echt bevriend ben. Die gemeenschap opbouwen is het beste wat je kunt doen, want je zult mensen hebben die je steunen en er voor je zijn telkens als je nieuwe inhoud plaatst of een verhaal waarvan je niet zeker weet of je het wel moet plaatsen.

• Bouw een relatie op met je volgers via je dagelijkse leven en verhalen, wees informeel, interactief, laat de echte jij zien!

• Blijf consequent - er zullen altijd momenten zijn waarop je zin hebt om op te geven, in een lege ruimte te spreken alsof het "algoritme" je haat, wanneer je de eerste negatieve of hatelijke opmerking krijgt, wanneer een post slecht valt - maar blijf doorgaan. Er is niet één persoon op Instagram die telkens geweldige resultaten boekt als hij post, of telkens als hij in Stories verschijnt - engagement is als een achtbaan, maar je moet er gewoon op rijden en bij blijven en altijd consequent zijn.

Als je alles in het bovenstaande stopt, kan ik je garanderen dat je zult slagen!

Vind je het moeilijk om je verloofde thuis te laten om te reizen?

Over het algemeen niet echt. We missen elkaar wel als we uit elkaar zijn, maar we begrijpen allebei dat we onze eigen levens en doelen hebben en dat dat soms betekent dat we dingen apart moeten doen. We steunen elkaar altijd als we op reis gaan of tijd doorbrengen op verschillende plaatsen!

Wat vind je het leukst aan reizen? Wat bezielt je om steeds weer op weg te gaan naar het onbekende?

Een van mijn favoriete gevoelens is als je landt in een nieuw land of een plaats waar je nog nooit geweest bent, het vliegveld verlaat en op het openbaar vervoer stapt (ik vind het heerlijk om op dit punt de bus te nemen). Je kijkt uit het raam en ziet deze totaal nieuwe plek die je nog nooit eerder ervaren hebt. Ik neem alles in me op - de huizen of gebouwen, de natuur, de lucht - gewoon alles aan deze plek dat mijn ogen nog nooit gezien hebben. Dat is absoluut boeiend, dan raak ik het meest geïnspireerd, en het is waanzinnig opwindend om je alle mogelijkheden en ervaringen voor te stellen die je op die plek zult hebben, alle herinneringen die je zult maken, de mensen die je zult ontmoeten. Ik hunker naar dat gevoel, want als ik het heb, weet ik 100 % dat mijn geest wijder zal opengaan en dat ik dingen zal kunnen zien en doen die ik nog nooit gezien of gedaan heb. Dat is het moment waarop ik me het meest levend voel!

Op je reizen ontmoet je veel verschillende culturen en talen. Wat doe je als iemand geen Engels spreekt?

Ik ben nog steeds erg slecht - maar ik heb geprobeerd Spaans te leren tijdens mijn reizen door Zuid-Amerika. Ik versta het veel beter dan ik het spreek, en je kunt je meestal redden als je de basiszinnen en -woorden begrijpt. Zuid-Amerika is het enige continent waar ik naartoe gereisd ben waar de mensen over het algemeen helemaal geen Engels spreken, dus dat is de enige plaats waar ik in die situatie geweest ben. Meestal kan ik de gesprekken voldoende onderbreken zodat we elkaar kunnen begrijpen. Anders gebruik ik Google translate als ik het echt moeilijk heb. Je kunt een taal downloaden om offline te gebruiken, zodat je alles kunt vertalen wanneer je maar wilt! Het is echt nuttig.

Je bent onlangs naar Amsterdam verhuisd. Waarom koos je deze stad? Kun je ons een eerlijk overzicht geven van het leven als expat?

Ik wilde altijd al naar het buitenland verhuizen, maar wist nooit echt waar ik heen zou gaan. Ik dacht veel na over plaatsen die ik mooi zou vinden en bracht het terug tot Melbourne, Sydney, Berlijn of Amsterdam. Na lang reizen besefte ik dat Australië te ver van huis was om er permanent te wonen, want ik wilde dichter bij familie en vrienden zijn. Voor mij is het woord 'thuis' altijd nogal vloeibaar geweest, het voelt niet aan als een specifieke plaats of huis, het is meer een gevoel. Ik kan het niet echt beschrijven, maar ik was er zeker van dat ik dat "gevoel" hier in Amsterdam zou hebben, en ik had zeker gelijk!

Een paar redenen waarom ik me tot Amsterdam aangetrokken voelde waren dat het een echt vrijgevochten cultuur heeft, dat het buitengewone het normale is, dat het een plaats is waar iedereen volkomen vrij kan zijn om te zijn wie hij wil zijn, zonder angst voor oordeel. Het is ongetwijfeld een van de mooiste steden ter wereld zonder het gevoel te hebben dat je in een "grote stad" bent. De stad is vrij klein, wat ik heerlijk vind, want ik hou van de natuur en heb niet graag het gevoel dat ik in een betonnen jungle woon - dat is in Amsterdam beslist niet het geval. Ook wordt hier Engels gesproken en je kunt hier werken en wonen zonder de taal vloeiend te hoeven spreken (wat niet wil zeggen dat ik het niet probeer, haha!).

In het buitenland wonen is voor mij een ongelooflijke ervaring geweest. Het heeft me dingen laten doen die ik anders nooit gedaan zou hebben en ik voel me een veel zelfverzekerder mens. Ik was eerst bezorgd dat er een taalbarrière zou zijn, maar dat was helemaal niet het geval. De plaatselijke bevolking is erg gastvrij en heeft altijd een open oor voor een gesprek. In Engeland wordt het een beetje 'raar' gevonden om zomaar te stoppen en met mensen te praten op straat of bij het uitgaan, maar hier is het heel normaal en de meeste dagen kom ik onderweg mensen tegen en maak een praatje met ze, wat ik echt cool vind. Ik voel me hier geen 'expat' of buitenstaander meer, ik voel me gewoon thuis. Ik denk dat ongeveer een derde van de mensen die in Amsterdam wonen ook expats zijn, wat de hele ervaring een stuk minder eng maakt omdat zoveel mensen net zo zijn als jij.

Ik pushte mezelf om dingen op eigen houtje te doen terwijl ik hier was, van uitgaan voor lunch of koffie tot dagtochtjes of het verkennen van de stad, en ik genoot van elke minuut. Ik ben ook dol op de fietscultuur hier. Vroeger fietste ik nooit in Engeland, maar nu fiets ik overal en ik vind het heerlijk! Zelfs in het heetst van de winter zijn er altijd veel mensen op pad op hun fiets. Ik voel me veel onafhankelijker zonder afhankelijk te zijn van het openbaar vervoer of me zorgen te maken over het verkeer, ik weet dat ik gewoon kan gaan en staan waar ik wil en er staan me maar weinig dingen in de weg. Over het geheel genomen vind ik het heerlijk om als expat in Amsterdam te wonen, ik heb het gevoel dat ik mezelf beter ken dan ooit tevoren en ik voel me op mijn gemak om mezelf te zijn zonder door anderen veroordeeld te worden.

Als je denkt aan alle plaatsen waar je tot nu toe geweest bent, welke is dan je favoriete bestemming en waarom?

Deze vraag is zo moeilijk te beantwoorden! Ik hou van zo veel plaatsen om verschillende redenen. Ik denk dat als ik er een moest kiezen, ik zou kiezen voor IJsland kies. Ik genoot absoluut van mijn tijd daar. De natuur is adembenemend. We wandelden over een gletsjer, zagen het Noorderlicht, zwommen in een natuurlijke warme rivier terwijl het buiten maar zo'n 1 of 2 graden was, verbleven op een IJslandse boerderij en keken elke avond naar de sterren vanuit de geothermische hot tub, verkenden watervallen en geisers, enz. De lucht en de lucht voelden daar anders, alsof je op een andere planeet was. Ik kan het niet beschrijven, maar ik had gewoon het gevoel dat het een heel bijzondere plek was.

Ik ben ook dol op Mexico, Peru en Italië!

Als je een willekeurige plaats in de wereld mocht kiezen om voor altijd te blijven, welke plaats zou je dan kiezen en waarom?

Ik denk dat mijn eerlijke antwoord op deze vraag is dat ik het echt niet weet! Ik kan me niet voorstellen ergens 'voor altijd' te blijven en ik hoop mijn leven lang nieuwe plaatsen te blijven bezoeken, in verschillende landen te wonen en op ontdekkingstocht te gaan. Een plaats die ik bezocht heb en waarvan ik denk dat ik er zou kunnen wonen is Holbox in Mexico. Het is een waar paradijs, kristalheldere tropische zee, witte zandstranden, geweldige gemeenschapszin en relaxte cultuur. Prachtige natuur en wildlife, een mooi strandstadje waar iedereen vriendelijk en ontspannen is.

De sfeer is ongeëvenaard en ik zou me kunnen voorstellen dat ik er in de toekomst nog veel tijd zal doorbrengen. Ik hou van Mexico in het algemeen en het is een van mijn favoriete landen. Er is nog zoveel te ontdekken, maar ik voel me erg verbonden met het land en de mensen, en ik hoop er ooit een tijdje te kunnen wonen. Ik hoop ook nog wat tijd in Australië en Nieuw-Zeeland door te brengen, misschien voor een jaar of zo.

Je reist nu al jaren. Wat was de mooiste ervaring die je ooit op een reis had?

De ervaring waar ik meteen aan dacht toen ik deze vraag las was snorkelen op de Galapagos Eilanden. Dat was een ervaring die je maar één keer in je leven meemaakt. We gingen naar een baai die 'Devil's Crown' heet, en beschouwd wordt als een van de beste snorkelplekken ter wereld - en ik kan begrijpen waarom! We werden met onze snorkeluitrusting in een bootje meegenomen en toen onze gids 'go' zei, vielen we allemaal achterover van de zijkant van het rubberbootje in zee. Ik herinner me het eerste moment dat ik mijn snorkel onder water vasthield en het was net Finding Nemo! Onder me was een school van ongeveer 14 haaien, schildpadden, pinguïns, pijlstaartroggen en mantaroggen, een scala van de meest kleurrijke vissen en enkele zeeleeuwen. Ik had het gevoel: "Wow, ik heb het echt gedaan". Het was werkelijk magisch en een ervaring die ik me de rest van mijn leven zal herinneren.

 "Ik had zoiets van, 'wow, ik heb het echt gedaan'".

- Lizzy

Een andere ervaring die ik wil vermelden was in Peru. Ik werkte daar met een aantal geweldige mensen, in het bijzonder met een dame die Petit heette en die een hotel genaamd Sol Y Luna in de Heilige Vallei van Peru bezat. Het hotel was omgeven door het Andesgebergte en met de winst van het hotel werd de Sol Y Luna Association gefinancierd, een tehuis en school voor de meest kwetsbare kinderen in de Heilige Vallei in Peru die mishandeld, misbruikt of in de steek gelaten waren. Tijdens mijn verblijf daar kreeg ik de gelegenheid de organisatie te bezoeken en de dag met de kinderen door te brengen. Ik leerde hun verhalen kennen, lunchte met hen en nam foto's van de kinderen en het tehuis. Het was ongelooflijk eye-openend en emotioneel, en het zal voor altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.

En wat was het ergste? Is er een moment of een plaats waar je absoluut spijt van hebt dat je erheen gereisd bent?

Ik denk dat de slechtste reisherinnering die ik heb niets te maken heeft met de bestemming/het land, maar met een stomme fout die we een keer maakten, haha. In Costa Rica huurden we een auto om de omgeving te verkennen en we gebruikten een offline kaart-app, maps.me (een woord van advies - gebruik deze app niet in Costa Rica, hij is erg onnauwkeurig!). Hoe dan ook, we volgden de kaart om naar onze volgende bestemming te rijden en kwamen op deze onverharde weg terecht, maar voor we het wisten reden we in een klein autootje een heel steil pad op de flank van een klif af en we realiseerden ons dat ons autootje niet zou kunnen omkeren (te steil) of draaien (de weg was te smal) als dit de verkeerde kant op was.

We reden verder in de hoop dat de weg weer een gewone weg zou worden, maar dat gebeurde niet. Op dit punt was ik erg ongerust, want we waren in het midden van nergens, er waren nauwelijks mensen in de buurt, en onze auto zat zowaar vast! Bovendien was het al laat in de middag en de zon was al aan het ondergaan - konden we vast komen te zitten op een klif zonder iemand om ons te helpen en zonder telefoonsignaal? Wonder boven wonder verscheen er uit het niets een man op een motorfiets, we denken dat hij een plaatselijke boer was. Hij sprak geen Engels (uiteraard) en het was het begin van onze reis en ons Spaans was op dit punt erg slecht, we hadden ook geen telefoonontvangst zodat we niets konden vertalen. We probeerden hem in zeer gebroken Spaans uit te leggen dat we vastzaten en om hulp vroegen, waarop hij helemaal niet antwoordde en gewoon weer de weg af reed! We dachten dat we onze kans op hulp/redding verkeken hadden!

Na ongeveer 5 minuten verscheen de man weer met zijn vriend die een enorme pick-up truck bestuurde! Hij was hulp gaan halen en de man met de pick-up bond onze auto met een groot touw aan zijn auto vast en trok ons de berg op! Het was een ongelooflijk moment, we waren zo dankbaar en konden niet geloven hoeveel geluk we hadden gehad en hoe aardig deze twee mannen waren, die domme toeristen hielpen die zichzelf in een enorme puinhoop hadden gewerkt! We gaven hen wat geld voor hun tijd en hulp en bedankten hen verschillende keren. We eindigden met hen te lachen (hoewel we geen van beiden dezelfde taal spraken, slaagden we erin te communiceren en wat grapjes te maken). Ook al was deze ervaring heel eng, het doet je beseffen hoe geweldig mensen kunnen zijn in tijden van nood!

De enige andere ervaring was toen ik aan het snorkelen was en gestoken werd door een schepsel dat 'bluebottle' genoemd werd en dat aan me bleef kleven en ik er af moest trekken - het was waarschijnlijk de pijnlijkste ervaring van mijn hele leven, en we waren op zee op een boot tamelijk ver van enige beschaving, dus ik kon niets doen.

Afgezien daarvan zijn er niet veel ervaringen die ik me echt vreselijk herinner. Er zijn landen waar ik geweest ben die ik niet zo mooi vond als andere, maar ik heb er nooit spijt van gehad dat ik ze bezocht heb, want als ik nooit gegaan was, had ik het nooit geweten! Ik denk dat dat deel uitmaakt van de reiservaring, en je wordt zeker niet verliefd op elke plaats die je bezoekt.

Je eerste reis als officieel ambassadeur brengt je naar Jordanië. Wat fascineert je het meest aan Jordanië? Wat verwacht je van het avontuur met TripLegend?

Jordanië staat al een paar jaar bovenaan mijn bucket list, vooral omdat het een groot doel van me is om alle 7 wereldwonderen te zien voor ik 30 ben (ik heb nog 4 jaar te gaan en nog 4 over haha). In Jordanië ligt Petra en het lijkt een buitenaardse plaats - ik heb honderden foto's en video's gezien en ik ben zo ongelooflijk opgewonden om het in het echt te zien. Ik weet ook dat Jordanië veel meer te bieden heeft dan de Petra. Een bezoek aan de Wadi Rum woestijn en zwemmen in de Dode Zee zijn maar enkele van de dingen waar ik echt naar uitkijk. Ik wil ook graag zien hoe Anman is, het plaatselijke eten en drinken uitproberen en een echt gevoel voor de cultuur krijgen.

Ik denk dat de tocht met TripLegend adembenemend zal zijn! Ik verwacht ondergedompeld te worden in een totaal andere cultuur dan ik ooit heb meegemaakt. Dit wordt mijn eerste georganiseerde groepsreis, want ik heb alleen door eigen planning/voorbereiding gereisd. Ik verheug me er dus erg op een reisleider te hebben die meer over de cultuur en geschiedenis kan uitleggen dan ik normaal zou weten, en ook meer vragen kan stellen over alle verschillende belevenissen en bezienswaardigheden!

Wat is volgens jou het grootste voordeel van een groepsreis?

Ik ben meestal degene die al het organiseren, plannen, enz. op me neemt. Het zal dus echt geweldig zijn om helemaal verzorgd te worden en me meer ontspannen te voelen omdat de hele reis voor me georganiseerd is! Ook zal het geweldig zijn om ervaringen te delen en herinneringen te maken met gelijkgestemde mensen die ik buiten het reizen waarschijnlijk niet zou ontmoeten. Ik weet zeker dat de groep aan het eind van de reis een speciale band zal vormen door wat we samen hebben verkend en beleefd!

Bonus: Heb je een favoriet citaat?

"Voel de angst en doe het toch".

Ik geloof echt dat het leven begint als je uit je comfortzone stapt. Mensen vragen me altijd: 'Was je niet bang om dat te doen?' Bijvoorbeeld bij reizen, spannende activiteiten doen, mijn baan opzeggen, verhuizen naar het buitenland, enz. Eerlijk gezegd - meestal wel, maar dat zou me nooit tegenhouden, want er gebeuren wonderlijke dingen en ervaringen als je het gewoon doet, en dan besef je opeens dat het eigenlijk helemaal niet zo eng was.